NFC i IrDA – bliźniaki czy tylko krewni?
Rzeczywiście, technologie NFC i IrDA mają bardzo podobny efekt . Jednak sposoby, w jakie to osiągają, są zdecydowanie różne. Przede wszystkim IrDA do przesyłania danych wykorzystuje promieniowanie podczerwone , które jest po prostu światłem. Dla porównania, NFC to technologia radiowa , podobnie jak Bluetooth czy Wi-Fi, tyle że wykorzystuje znacznie dłuższe fale.
Mało kto wie, że NFC, choć w rzeczywistości znacznie nowocześniejsze rozwiązanie, przegrywa z IrDA w walce z szybkością. Tak, podstawa najnowszej technologii to 9,6 kb/s, ale najnowsza IrDA 1.1 pozwala na szybsze transfery do 4 Mb/s. Maksymalna wartość dla NFC to 424 kb/s.
Jaka jest moc NFC?
Jeśli nie szybkość, to jaka jest siła technologii NFC? Po pierwsze, nie wymaga parowania i zużywa minimalną ilość energii .
To ostatnie pozwala też np. na efektywne wykorzystanie go w zbliżeniowych kartach płatniczych (które same w sobie nie powinny zawierać źródła energii – pobierają niezbędną do działania ilość z pola elektromagnetycznego generowanego przez drugie urządzenie). NFC – w przeciwieństwie do IrDA posiada również zabezpieczenie transmisji (w postaci szyfrowania SSL).
Gdzie działa NFC, a gdzie IrDA?
Dlatego NFC jest dziś szeroko stosowane . Ułatwia to sparowanie urządzeń ze sobą, umożliwia płatności zbliżeniowe, umożliwia korzystanie z tzw. tagów, umożliwia przenoszenie niewielkich ilości danych (takich jak dane kontaktowe) między urządzeniami, a nawet umożliwia ładowanie niewielkich gadżetów.
Tymczasem IrDA jest obecnie najczęściej używany w pilotach i innych urządzeniach do sterowania bezprzewodowego. W swoim niegdyś najpopularniejszym zadaniu – przesyłaniu plików bez „kabli” – od dawna został zastąpiony technologiami takimi jak Bluetooth i Wi-Fi.
Zarówno NFC, jak i IrDA to rozwiązania do bezstykowego przesyłania danych, przy czym ta pierwsza jest znacznie bardziej wszechstronna. Dla uparcie tak, NFC można nazwać portem podczerwieni naszych czasów, ale w żadnym wypadku nie jest to technologia. Opiera się na różnych założeniach i jest używany w różnych scenariuszach.
A dlaczego dziś o tym wspominamy?
Nie przypadkowo wspominamy o NFC. Dokładnie dwadzieścia lat temu, 25 marca 2002 roku, firmy Philips i Sony uzgodniły opracowanie specyfikacji dla tej technologii i stworzyły przegląd techniczny. W tym samym czasie ta pierwsza złożyła wniosek o sześć ważnych patentów na rozwiązania opracowane przez swoich inżynierów: Franza Amtmanna i Philippa Mogara. W 2015 roku otrzymali nagrodę Europejskiego Wynalazcy za swoje wynalazki.
W 2004 roku Nokia dołączyła do Philipsa i Sony, tworząc Forum NFC, które do dziś odpowiada za zarządzanie i rozwój technologii. Dwa lata później pojawiły się wstępne specyfikacje tagów NFC, w 2009 roku opracowano wiele standardów (m.in. inicjację Bluetooth i przenoszenie kontaktów), a rok później na rynku pojawił się pierwszy smartfon zgodny z NFC: Nokia C7.
Dziś NFC to de facto standard dla smartfonów. Technologię można znaleźć również w gadżetach takich jak smartwatche czy bransoletki sportowe, a także w wielu innych urządzeniach.
Źródło: informacje własne
Dodaj komentarz