„Steffi Graf była niesamowita, a ja do niczego” – Boris Becker wspomina grę w grze podwójnej mieszanej z innym Niemcem na Pucharze Hopmana w 1992 roku

Sześciokrotny mistrz Wielkiego Szlema, Boris Becker, wspominał niedawno, jak w 1992 roku pojawił się na korcie u boku legendarnej Steffi Graf, by reprezentować Niemcy w grze mieszanej w grze podwójnej Pucharu Hopmana.

W towarzyskim pytaniu i odpowiedzi na swoim kanale na Instagramie Becker został zapytany przez fana, czy kiedykolwiek grał w debla z Grafem. Odpowiedział twierdząco i żartował, że to 22-krotny mistrz Wielkiego Szlema wykonał cały ciężar na turnieju w Perth, podczas gdy on „ssał”.

„Rzeczywiście! Dawno temu graliśmy w mieszance na starym Pucharze Hopmana w Australii. Steffi była niesamowita, a ja byłem do niczego!” – napisał Becker.

Potężny duet doprowadził Niemcy aż do półfinału Pucharu Hopmana w 1992 roku, gdzie przegrali z czeską (wówczas Czechosłowacją) parą Heleny Sukovej i Karela Nováčka.

Była to jedyna edycja turnieju, w której wystąpili razem. W następnym roku Graf połączył siły z byłym mistrzem Wimbledonu, Michaelem Stichem, aby podnieść trofeum.

Boris Becker jest obecnie zajęty wprowadzaniem na rynek swojej linii ubrań. Niedawno zapowiedział otwarcie sklepu marki w Turcji w mediach społecznościowych wraz z klipem z krótkiej wycieczki po sklepie.

Kiedy Boris Becker i Steffi Graf wygrali Wimbledon w 1989 roku

Boris Becker i Steffi Graf zdominowali ten sport w latach 80. i 90. Podczas gdy Becker została najmłodszą zawodniczką, która wygrała Wimbledon w wieku 17 lat w 1985 roku, Graf zaczęła zapisywać swoje imię w historii tenisa, kiedy pokonała Martinę Navratilovą i wygrała swój pierwszy Wielki Szlem na French Open w 1987 roku.

Obaj niemieccy gracze byli w szczytowej formie na Mistrzostwach Wimbledonu w 1989 roku. Becker pokonał broniącego tytułu mistrza Stefana Edberga i podniósł trofeum w grze pojedynczej mężczyzn.

Jednak często mówi się o jego wyczerpującym półfinałowym meczu w pięciu setach z czołowym rozstawionym Ivanem Lendlem. Pojedynek trwał cztery godziny i minutę, co było wówczas rekordem. Przewyższył go dopiero w 2013 roku pojedynek Novaka Djokovicia z Juanem Martínem del Potro, który trwał cztery godziny i czterdzieści trzy minuty.

Po zdobyciu Złotego Szlema (wszystkie cztery turnieje wielkoszlemowe i złoty medal olimpijski) w 1988 r. Graf wkroczyła na murawę Wimbledonu w 1989 r., by zdobyć swój drugi tytuł w brytyjskim majorze. Już trzeci rok z rzędu w finale zmierzyła się z Martiną Navratilovą.

Był to bez wątpienia jeden z najwspanialszych dni dla niemieckiego tenisa, pod którego banderą grali zarówno mistrzowie, jak i mistrzowie.