Johny Hendricks i 4 innych zawodników UFC, którzy byli wykorzystywani jako baranki ofiarne

Czasami zawodnicy UFC są rezerwowani, aby zmierzyć się z przeciwnikami, którzy mają przewagę. Są to wrogowie, którzy ze wszystkich intencji i celów mają przegrać, więc byłoby to nieprawdopodobnym szokiem, gdyby tego nie zrobili. W niektórych przypadkach ta linia dobierania graczy może obrócić się przeciwko awansowi.

Być może najbardziej znanym przypadkiem jest historyczna porażka Rondy Rousey z Holly Holm na UFC 193. „Rowdy” miała wygrać i umocnić swój status supergwiazdy w globalnym kanale UFC, aby nadal dominować na rynku MMA. Zamiast tego przegrała, ale to nie zdarza się często.

Najczęściej pokonany przeciwnik jest niewiele więcej niż barankiem ofiarnym przygotowanym na rzeź. Są starsi, mniejsi, słabsi, mniej wykwalifikowani, mają serię porażek lub jakąkolwiek kombinację tych pierwszych niż ich przeciwnik, a ta lista obejmuje pięć sytuacji, w których doszło do takiego pojedynku.

#5 Patrick Cummins kontra Daniel Cormier, UFC 170

W 2014 roku Daniel Cormier miał zadebiutować w wadze półciężkiej, przygotowując się do ostatecznego starcia z Jonem Jonesem . W tym czasie „DC” był niepokonanym zawodnikiem wagi ciężkiej i miał wyznaczony na swój pierwszy test w wadze 205 funtów, który pierwotnie był przeciwko Rashadowi Evansowi.

Niestety kontuzja zmusiła Evansa do wycofania się z walki. Aby go zastąpić, UFC podpisało kontrakt z Patrickiem Cumminsem, niedoświadczonym zawodnikiem z rekordem 4-0, który pracował w kawiarni. Podobno między nim a Cormierem istniała historia, ponieważ podobno doprowadził „DC” do płaczu podczas treningu zapaśniczego.

22.02.2014

Po latach rywalizacji w wadze ciężkiej,

Daniel Cormier debiutuje w wadze półciężkiej i kończy Patricka Cumminsa pic.twitter.com/6QoDRgplLC

– Historia MMA dzisiaj (@MMAHistoryToday) 22 lutego 2021 r

Ale nikogo nie można było oszukać. Daniel Cormier był znacznie bardziej doświadczonym zawodnikiem, będąc mistrzem Strikeforce Heavyweight Grand Prix, który pokonał byłych mistrzów wagi ciężkiej UFC, takich jak Frank Mir i Josh Barnett. Patricka Cumminsa sprowadzono tylko dlatego, że miał gwarancję przegranej.

I przegrał. W ciągu minuty od ich walki został przez TKO przez Cormiera. Wiele lat później Cummins przeszedł na emeryturę w 2019 roku z fatalnym rekordem 10-7.

#4 Johny Hendricks kontra Paulo Costa, UFC 217

Joe Rogan ujął to najlepiej, opisując występ Johny’ego Hendricksa przeciwko Paulo Costy jako nic nie wskazującego na to, że „Big Rig” był kiedyś mistrzem świata w awansie. W tamtym czasie „Borrachinha” był niepokonanym fenomenem, przedzierającym się przez dywizję wagi średniej w drodze do Israela Adesanyi .

Paulo Costa kontra Johny Hendricks pic.twitter.com/cpRT6W1QaS

— MMA Gone Wild🥋 (@mmagonewild) 11 sierpnia 2019 r

W międzyczasie jego wybrany przeciwnik, Johny Hendricks, był byłym zawodnikiem wagi półśredniej, który został zmuszony do przejścia do wagi średniej po tym, jak dwukrotnie nie udało mu się zbić 170 funtów jeden po drugim. Co więcej, miał bilans 3-6 w swoich ostatnich 9 walkach, a jego ostatnia passa zwycięstw miała miejsce cztery lata wcześniej.

Costa był większy, młodszy i bardziej wysportowany. W międzyczasie Hendricks znacznie spadł. Doznał krzywego pobicia w dwóch rundach, zanim stopił się z płotem, gdy Costa wyładował grad ciosów, aby wygrać przez TKO.

#3 Gerald Meerschaert kontra Khamzat Chimaev, UFC Fight Night 178

Gerald Meerschaert to stałe nazwisko w rosterze UFC. W federacji walczy od 2016 roku, ale nigdy nie był uważany za elitarnego zawodnika, ani za mocnego pretendenta w dywizji średniej. W rzeczywistości jest obecnie nierankingowy w kategorii wagowej.

Khamzat Chimaev (-500 ml) szalonym jednym uderzeniem KO (1 runda KO +400) nad Geraldem Meerschaertem #UFCVegas11 pic.twitter.com/sC0eOh2s3B

— Barstool Sportsbook (@BSSportsbook) 20 września 2020 r

Kiedy więc awans połączył go z Khamzatem Chimaevem w 2020 roku, to, co zostało zrobione, było jasne dla wszystkich, którzy mogli zobaczyć. „Borz” był niepokonany ze 100% skutecznością finiszowania. Dodatkowo „GM3” miał bilans 2-4 w ostatnich pięciu walkach. Miał nie tylko przegrać, miał być wizytówką Chimaeva.

I przyszedł wieczór walki, był wizytówką. Został spłaszczony w 17 sekund, przyznając Khamzatowi Chimaevowi najbardziej imponujący nokaut w jego karierze. Spodziewano się przegranej, a najbardziej prawdopodobny wynik miał miejsce, ponieważ nikt, ani analitycy, ani swatki nie dawali Meerschaertowi dużych szans.

#2 Val Woodburn kontra Bo Nickal, UFC 290

Przed walką na gali UFC 290 Bo Nickal był historycznym faworytem zakładów w starciu ze swoim przeciwnikiem Valem Woodburnem . Ale dlaczego tak się dzieje, kiedy All-American miał przed walką 4-0, a jego przeciwnik 7-0? Po pierwsze, był to promocyjny debiut Woodburna, który wcześniej walczył w znacznie mniejszych promocjach.

🚨 BO NICKAL UKOŃCZYŁ VAL WOODBURN przez TKO W TYLKO 38 SEKUND!
pic.twitter.com/cBXo39DQgT

— Bodog (@BodogCA) 9 lipca 2023 r

Siła jego konkurencji była w najlepszym razie wątpliwa. Co gorsza, walczył z Nickalem z pięciodniowym wyprzedzeniem. To dało mu zero czasu na przygotowanie się do zapasów na wysokim poziomie przeciwnika. Bo Nickal jest trzykrotnym mistrzem zapaśniczym NCAA Division I. Można dyskutować, że nikt w wadze średniej nie może konkurować z jego zapasami.

Nikt nie dał Woodburnowi szansy, bo poza szybkim nokautem nie miał żadnych szans. Aby dodać zniewagi do kontuzji, nowicjusz w promocji sam został znokautowany w 38 sekund pierwszej rundy w noc walki.

# 1 Dennis Siver kontra Conor McGregor, UFC Fight Night 59

Tytuły mistrzowskie zdobywa się ciężką pracą, pokonując twardych rywali, gdy zawodnik pnie się w górę dywizji. W 2015 roku dywizja wagi piórkowej została pozbawiona przekonujących pretendentów do tronu dywizji zajmowanego przez legendę MMA José Aldo .

Do tego czasu Conor McGregor wypowiedział wojnę wszystkim wagom piórkowym i był już w swoim szaleństwie, gdy pędził w kierunku tytułu. Aby sfinalizować walkę o tytuł, musiał pokonać przede wszystkim Dennisa Sivera. Nie Chad Mendes, z którym później walczył Irlandczyk, nie Frankie Edgar, ale Dennis Siver.

6 lat temu Conor McGregor walczył z Dennisem Siverem pic.twitter.com/EsMakJ7dqZ

— Bruise MMA (@bruisemma) 18 stycznia 2021 r

Siver był stary, niski i zajmował 10. miejsce w dywizji, z jednym zwycięstwem, jedną porażką i jednym brakiem walki w swoich ostatnich trzech walkach w tym czasie. Nie stwarzał żadnego zagrożenia w grapplingu, co fani chcieli zobaczyć przeciwko McGregorowi. Tak więc, kiedy ta dwójka walczyła, nikt nie był zszokowany wynikiem.

„The Notorious” wygrał przez TKO w drugiej rundzie i zdobył walkę o tytuł z najbardziej pokonanym przeciwnikiem, jakiego mógł sobie wymarzyć.