„W pierwszej chwili nie sądzę, że to zrobię, ale potem po prostu nie mogę tego w sobie zatrzymać” – Kiedy Roger Federer mówił o płaczu po zwycięstwie w pierwszym turnieju wielkoszlemowym na Wimbledonie

Roger Federer opowiedział kiedyś o swojej emocjonalnej reakcji na zdobycie swojego dziewiczego tytułu Wielkiego Szlema na Mistrzostwach Wimbledonu w 2003 roku.

Federer stał się synonimem Wimbledonu podczas swojej znakomitej kariery, zdobywając osiem ze swoich 20 tytułów Wielkiego Szlema na kortach trawiastych Major. Swój pierwszy tytuł major zdobył na SW19 w 2003 roku, pokonując w finale Marka Philippoussisa 7:6(5), 6:2, 7:6(3). Po triumfie Szwajcar zalał się łzami, co uwidoczniło wagę tej chwili.

W przemówieniu podczas konferencji prasowej po meczu Roger Federer określił finał jako najważniejszy mecz w swoim życiu i wyraził zadowolenie ze swojego znakomitego występu w późniejszych rundach turnieju Major.

„Och, wiesz, jak powiedziałem na korcie, dla mnie to jest najlepsze w historii. To był mój najważniejszy mecz w życiu, wiesz, a już półfinał był chyba najważniejszym” – powiedział.

„To, że nie straciłem seta w tych dwóch meczach, zagrałem tak dobrze i utrzymałem wysoki poziom, wiesz, to po prostu absolutne marzenie. I w końcu, wiesz, podniesienie trofeum jest czymś, czego się nie spodziewasz, wiesz. Ale kiedy to się dzieje, jest to dla mnie bardzo trudne ze względu na emocje” – dodał.

Szwajcar opowiedział także o emocjonalnej intensywności tej chwili, przyznając, że powstrzymywanie uczuć przy tak wielkich okazjach stanowi wyzwanie.

Mówił także o znaczeniu, jakie ma dla niego Wimbledon, z sentymentem wspominając swoje zwycięstwo w kategorii juniorów na kortach trawiastych w 1998 r. i niezwykłe zdenerwowanie po czterokrotnym obrońcy tytułu Pete’u Samprasie w czwartej rundzie turnieju Major z 2001 r.

„One [łzy] pochodzą ze Szwajcarii (śmiech). Nie, nie wiem, płakałam, wiesz, kilka razy przy ważnych okazjach. Jakoś w pierwszej chwili nie sądzę, że to zrobię, ale potem po prostu nie mogę tego zatrzymać, wiesz, utrzymać tego w ten sposób” – powiedział.

„Wiesz, jak powiedziałem, ten turniej wiele dla mnie znaczy i mam wspaniałe doświadczenia związane ze zwycięstwem juniorów w 1998 r., potem w 2001 r., kiedy pokonałem Samprasa, a teraz to, wiesz. Więc to jest dla mnie coś, czego jeszcze nie mogę zrozumieć, wiesz. Bo to jest po prostu… zbyt dobre” – dodał.

Patrząc wstecz na osiem tytułów mistrza Wimbledonu Rogera Federera

Po zdobyciu swojego pierwszego tytułu Wimbledonu w 2003 roku Roger Federer zanotował pięć kolejnych tytułów na kortach trawiastych Major. W finale w 2004 roku pokonał Andy’ego Roddicka 4:6, 7:5, 7:6(3), 6:4 i zapewnił sobie zwycięstwo 6:2, 7:6(2), 6:4 nad Amerykaninem w rewanżu w finale 2005 roku.

Legenda Szwajcarii zwyciężyła w 2006 roku z Rafaelem Nadalem , wygrywając 6:0, 7:6(5), 6:7(2), 6:3. Finał z 2007 roku również poszedł po myśli Federera, pokonując Nadala 7:6(7), 4:6, 7:6(3), 2:6, 6:2. Po porażce z Hiszpanem w walce o tytuł w 2008 roku, w 2009 roku powrócił do formy, pokonując Roddicka 5:7, 7:6(6), 7:6(5), 3:6, 16:14 w zaciętym pojedynku.

Następnie Federer pokonał Andy’ego Murraya 4:6, 7:5, 6:3, 6:4 w finale w 2012 roku. Następnie w 2017 roku wywalczył swój ósmy i ostatni tytuł Wimbledonu, pokonując w finale Marina Cilica 6:3, 6:1, 6:4, pobijając rekord wszechczasów Pete’a Samprasa i Williama Renshawa.