Jak odróżnić chorobę afektywną dwubiegunową od schizofrenii 

Kluczowe jest zrozumienie choroby afektywnej dwubiegunowej i schizofrenii, zwłaszcza różnic. Problemy ze zdrowiem psychicznym mają złożony charakter.

Możliwe, że dana osoba otrzyma podwójną diagnozę. Często mogą mieć stan przypominający objawy innego zaburzenia. Choroba afektywna dwubiegunowa i schizofrenia to dwie bardzo wyjątkowe choroby psychiczne, które zazwyczaj są źle rozumiane i wyróżniają się w złożonym świecie zdrowia psychicznego.

Oba warunki wpływają na zachowanie, uczucia i myśli, ale są one całkowicie różne. Jeden wpływa przede wszystkim na nastrój, drugi zaś na naszą percepcję.

Jeśli Ty lub Twoi bliscy borykacie się z tymi problemami, zwrócenie się o niezbędną pomoc do specjalisty ds. zdrowia psychicznego jest pierwszym krokiem w kierunku lepszej i zdrowszej przyszłości.

Choroba afektywna dwubiegunowa a schizofrenia: czy choroba afektywna dwubiegunowa to to samo co schizofrenia?

Ważne jest, aby znać różnicę między chorobą afektywną dwubiegunową a schizofrenią, ponieważ określenie, u której choroby można potencjalnie zdiagnozować, może być trudne.

Zaburzenia afektywne dwubiegunowe charakteryzują się ekstremalnymi wahaniami nastroju. Mogą się one wahać od depresji po intensywne epizody maniakalne. Te zmiany nastroju nie są przemijającym załamaniem emocjonalnym, ale stanami długotrwałymi, które trwają dni, tygodnie, a nawet miesiące.

Osoby walczące z tym schorzeniem przechodzą okresy impulsywności, wysokiej energii i wielkościowości w stanach maniakalnych. Tymczasem stany depresyjne powodują poczucie osamotnienia, beznadziei, smutku i braku energii,

Schizofrenia jest zasadniczo zaburzeniem myślenia i percepcji. Oznakami schizofrenii są halucynacje, urojenia i zakłócenia w procesach myślenia. Osoby zmagające się z tą chorobą mogą słyszeć głosy, mieć fałszywe wyobrażenia lub mieć trudności z organizacją myśli.

W przeciwieństwie do choroby afektywnej dwubiegunowej, schizofrenia zazwyczaj wpływa na zdolność danej osoby do odróżniania rzeczywistości od nierzeczywistości. W pewnym sensie osoba, u której zdiagnozowano schizofrenię, odsuwa się od realnego świata.

Kluczowa różnica między obydwoma schorzeniami polega na tym, że w chorobie afektywnej dwubiegunowej okresy pomiędzy zmianami nastroju są stałe. Tymczasem schizofrenia jest zazwyczaj stanem utrzymującym się, z minimalnymi zmianami objawów w miarę upływu czasu.

Osoby cierpiące na chorobę afektywną dwubiegunową są zazwyczaj świadome swoich epizodów nastroju, natomiast osobom chorym na schizofrenię może być trudno odróżnić swoje urojenia od rzeczywistości. Istnieje zasadnicza różnica w wglądzie i świadomości na temat ich warunków.

Badanie czynników ryzyka rozwoju choroby afektywnej dwubiegunowej i schizofrenii

Czynniki ryzyka schizofrenii obejmują genetykę, jak stwierdzono w historii rodziny. Regularne narażenie na wirusy w miesiącach ciąży, w połączeniu ze stresem na początku życia, również wiążą się ze zwiększonym poziomem ryzyka. Używki, takie jak konopie indyjskie, mogą wywołać objawy schizofrenii u podatnych osób.

Genetyka odgrywa również kluczową rolę w ryzyku rozwoju choroby afektywnej dwubiegunowej. Jest bardzo prawdopodobne, że występowanie tej choroby w rodzinie może zwiększyć podatność danej osoby. W kilku przypadkach długotrwały wysoki poziom stresu związany z traumatycznymi scenariuszami może również wywołać ten stan.

Uzyskanie wglądu w zasadnicze różnice między chorobą afektywną dwubiegunową a schizofrenią oraz identyfikacja czynników ryzyka powiązanych z każdą chorobą jest ważne dla wczesnej interwencji i leczenia.

Zaburzenie afektywne dwubiegunowe jest zwykle leczone poprzez połączenie psychoterapii, leków i zmiany stylu życia. Tymczasem leczenie schizofrenii polega na stosowaniu leków przeciwpsychotycznych w celu zmniejszenia halucynacji i urojeń.

Zawsze pamiętaj, że dla osób poszukujących leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej lub schizofrenii dostępna jest nadzieja, opieka i możliwości leczenia.

Janvi Kapur jest doradcą z tytułem magistra psychologii stosowanej ze specjalizacją w psychologii klinicznej.

Co sądzisz o tej historii? Powiedz nam w sekcji komentarzy poniżej.