Czy Adrian Newey gwarantuje dominację w F1? Analiza słynnej kariery maga aerodynamiki Red Bulla

Adrian Newey, geniusz aerodynamiki Red Bulla, często przypisywano sukcesom w F1. Jego najnowsze dzieło, piękny RB19, nie przegrał ani jednego wyścigu w tym sezonie. Neweyowi często przypisuje się sukces austriackiej drużyny. Chociaż zawsze robiłby coś takiego i twierdził, że jest to wysiłek zespołowy, często uznanie za jego piękne kreacje przypisywano wyłącznie jemu.

Tak bardzo, że seria czterech tytułów mistrzowskich Sebastiana Vettela w latach 2010-13 jest przypisywana Neweyowi kilka razy. Nawet w obecnej erze efektów naziemnych to samo stało się z osiągnięciami Maxa Verstappena. Newey otrzymuje uznanie, na które słusznie zasługuje, ale często mówi się, że skoro kierowca ma samochód zaprojektowany przez geniusza, będzie miał przewagę.

Błyskotliwość Adriana Neweya nie jest niczym nowym, ponieważ jest on częścią tego sportu od 1988 roku. W ciągu 35 lat sukces, jaki osiągnął, czyni go jednym z bardziej poszukiwanych nazwisk w F1. Jest jednak pytanie, na które należy odpowiedzieć.

Czy Adrian Newey gwarantuje sukces w F1? Jeśli zespół taki jak Red Bull ma Neweya w swoich szeregach, czy to prawie gwarantuje posiadanie najszybszego samochodu w stawce? Czy jego obecność automatycznie zmienia losy drużyny, której jest częścią? Rzućmy okiem na jego liczby i porównajmy je z niektórymi innymi niezłomnymi, aby zobaczyć, gdzie znajduje się Adrian.

W tym artykule porównamy karierę Adriana Neweya z innymi niezłomnymi zawodnikami, takimi jak Ross Brawn i James Allison, aby zobaczyć, jak wypadli w porównaniu.

Kariera czarodzieja Red Bulla w liczbach i jak wypada na tle współczesnych

# 1 Adriana Neweya

Liczba lat – 35 (1988 – obecnie)

Tytułowe triumfy – 11 (1992, 1993, 1996, 1998, 1999, 2010, 2011, 2012, 2013, 2021 i 2022)

Wskaźnik sukcesu – 31,4%

Geniusz aerodynamiki Red Bull jest częścią tego sportu od 1988 roku iw tym czasie wyprodukował kilka arcydzieł. Jego pierwszy triumf nastąpił wraz z przełomowym aktywnym zawieszeniem, które umożliwiło Williamsowi w 1992 i 1993 roku dwa samochody, które były w innej lidze niż konkurencja. Zdobył swój ostatni tytuł z Williamsem w 1996 roku, zanim przeniósł się do McLarena w 1997 roku.

Projektant Red Bulla zasmakował natychmiastowego sukcesu w McLarenie i zdobył tytuły w latach 1998 i 1999 wraz z Miką Hakkinenem . Potem zarówno zespół, jak i projektant przeszli przez lekką łatkę. Opuścił drużynę z Woking w 2006 roku, powołując się na wypalenie i ogólny brak satysfakcji.

Następnym celem Neweya był Red Bull i tam zdefiniował swoją spuściznę. Cztery kolejne tytuły z lat 2010-13 były imponujące, ale możliwość zmierzenia się z dominującym Mercedesem w 2021 roku i zdobycie tytułu było niesamowitym osiągnięciem.

Z Red Bullem Newey jest teraz w kolejnej dominującej serii z tytułami w 2021, 2022 i najprawdopodobniej także w 2023 roku. Jego ogólny wskaźnik sukcesu we wszystkich tych latach wynosi 31,4 procent z 11 tytułami w ciągu 35 lat.

# 2 Rossa Brawna

Liczba lat – 22 (1991-2013)

Tytuł wygrywa = 9 (1994, 1995, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004 i 2009)

Wskaźnik sukcesu = 40,9%

Mówiąc o Rossie Brawnie, legenda F1 była częścią tego sportu, odkąd był prawie dzieckiem. Pracował na różnych stanowiskach, zanim w 1991 roku w końcu dostał szansę zostania dyrektorem technicznym w Benetton. Większość sukcesów Brawna zbiegła się z pewnym niemieckim kierowcą, Michaelem Schumacherem .

Wygrał w 1994 i 1995 z Benettonem, zanim przeniósł się do Ferrari z Michaelem Schumacherem. Zdobył tytuł konstruktora dla zespołu w 1999 roku dla zespołu włoskiego, zanim dominacja zespołu naprawdę zaczęła się w 2000 roku. Po udanym okresie z włoską marką, który zakończył się w 2006 roku, przeniósł się do Hondy i ostatecznie odniesie sukces w 2009 roku z drużyną ( chociaż zespół nazywał się wtedy Brawn GP).

Brawn był prawdopodobnie architektem dominacji Mercedesa, która rozpoczęła się w 2014 roku i zakończyła panowanie Red Bulla, ale ponieważ nie był częścią zespołu w tym sezonie, nie możemy tak naprawdę przypisać mu tytułu. W swoich 22 latach w sporcie na stanowisku kierowniczym. Brawn miał wskaźnik sukcesu na poziomie 40,9 procent.

# 3 Jamesa Allisona

Liczba lat – 28 (1995-2023)

Tytuł wygrywa = 11 (2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2018, 2019, 2020 i 2021)

Wskaźnik sukcesu = 39,3%

Na koniec przechodzimy do człowieka, który próbuje zakończyć erę dominacji Red Bulla, niestrudzenie pracując w Mercedesie. James Allison jest częścią tego sportu od dłuższego czasu. Jego pierwsza rola lidera pojawiła się w Larrouse w 1995 roku, ale zasmakował sukcesu jako zastępca dyrektora technicznego (pracujący z Rossem Brawnem) w 2000 roku. Allison odnosił sukcesy w Ferrari, ale jak na ironię był również odpowiedzialny za zakończenie dominacji zespołu w 2005 roku.

Allison przeniosła się do Renault i była odpowiedzialna za pięknych pretendentów, z którymi Fernando Alonso zdobył tytuł w 2005 i 2006 roku. Po wyprodukowaniu kilku oszałamiających pretendentów dla Lotusa w 2012 i 2013 roku, po których nastąpił dwuletni nieudany eksperyment w Ferrari, Allison znów prowadziła rzeczy w mercedesie Pomógł niemieckiej drużynie wyprodukować genialnych pretendentów i zdobył mistrzostwo od 2018 do 2021 roku.

Po przerwie w codziennej pracy w Mercedesie Allison wraca do zespołu, mając nadzieję, że przywróci zespół do świetności. Dyrektor techniczny ma obecnie 39,3-procentowy wskaźnik sukcesu w F1, chociaż część z nich pojawiła się, gdy pracował z Rossem Brawnem w Ferrari.

Wniosek

W tym miejscu robi się ciekawie, ponieważ jeśli spojrzymy na wskaźnik sukcesu niektórych współczesnych Neweyowi, wydaje się, że ma wśród nich najgorsze. Jeśli usuniemy jego ostatni okres w Red Bullu (prawdopodobnie najdłuższy i odnoszący największe sukcesy), rekord również nie wygląda tak imponująco.

Ross Brawn, który przez te wszystkie lata kłócił się z Neweyem, wydaje się równie dobry, jeśli nie lepszy, podczas gdy nie można zignorować genialnej pracy Jamesa Allisona. Jeśli weźmiemy pod uwagę wyłącznie wskaźnik sukcesu, legenda Red Bulla nie będzie się dobrze mierzyć z Brawnem czy Allison.

Koncepcja „zespołu” w F1

W tym miejscu należy wyciągnąć najważniejszą lekcję w F1. Adrian Newey to prawdziwy geniusz. Podobnie Ross Brawn zarządzał zespołami i to samo można powiedzieć o Jamesie Allisonie. W tym miejscu musimy zrozumieć pojęcie „zespołu” w F1, w którym sukces, a nawet dominacja nie jest gwarantowana przez jedną osobę.

Magicznie genialny Williams Adriana Neweya w 1992 i 1993 roku był wspierany przez pełne poparcie, wsparcie, a nawet wskazówki Patricka Heada. Sukces Rossa Brawna zbiegł się z posiadaniem siły natury w Michaelu Schumacherze jako części jednostki, podczas gdy James Allison odniósł sukces w Mercedesie, zespole, który był o krok przed wszystkimi innymi.

Rzeczywistość wkładu Adriana Neweya w sukces Red Bulla

Adrian Newey odegrał ważną rolę w sukcesie Red Bulla, ale byłoby nierozsądne twierdzić, że sukces zależy wyłącznie od niego. Jego geniusz wyprodukował dyfuzor dmuchany przy otwartej przepustnicy na początku 2010 roku, ale wykorzystanie go wymagało talentu takiego jak Sebastian Vettel, nie zapominajmy, że Mark Webber nigdy nie ukończył mistrzostw jako wicemistrz.

Obecna generacja samochodów Red Bulla to genialne dzieła sztuki, ale wspomagała je niesamowita jednostka napędowa. jedyny kierowca w pokoleniu i najbardziej kompletny zespół w F1. Kiedy mówimy o sukcesie w F1, zespół musi sprawdzić kilka rzeczy, zanim zacznie wygrywać.

Musi mieć silnego kierowcę, musi mieć najlepszą infrastrukturę, jednostka strategiczna musi być doskonała, podobnie jak kierownictwo zespołu. Nie można zignorować roli Adrana Neweya jako geniusza, który buduje Red Bulla, ale czy można pociągnąć go wyłącznie do odpowiedzialności za sukces Red Bulla w F1? Nie, tak nie jest.