„Byłem tam, doświadczyłem tego; a w przypadku czarnych kobiet jest jeszcze gorzej” – Martina Navratilova wczuwa się w Angel Reese, załamując się z powodu krytyki

Martina Navratilova okazała wsparcie dla Angela Reese, wyróżniającego się zawodnika LSU Tigers, po tym, jak Reese podzieliła się swoimi doświadczeniami w obliczu ostrej krytyki po zwycięstwie jej zespołu w mistrzostwach NCAA w 2023 roku.

Po porażce 94-87 z Iowa Hawkeyes w meczu March Madness Elite Eight 2024, który odbył się w poniedziałek, 1 kwietnia, gwiazdor drużyny LSU Tigers opowiedział o emocjonalnym wpływie sławy podczas pomeczowej konferencji prasowej.

Pomimo tego, że Reese poprowadziła swój zespół do zwycięstwa w zeszłorocznych mistrzostwach NCAA, spotkała się z ostrą krytyką, w tym oskarżeniami o grożenie śmiercią i rasistowskie komentarze w związku z jej zachowaniem na korcie wobec Caitlin Clark z Iowa. Niemniej jednak obaj sportowcy konsekwentnie zaprzeczają jakimkolwiek twierdzeniom o waśni od czasu mistrzostw.

Użytkownik X (wcześniej znany jako Twitter), który udostępnił wywiad z Reese, podkreślił dyskomfort w Ameryce związany z intensywną rywalizacją kobiet o sukces. Podkreśla to wagę zmiany w postrzeganiu i traktowaniu kobiet-sportowców przez społeczeństwo. Użytkownik zauważył również, że ten problem nie jest wyjątkowy, ponieważ ikony tenisa Serena Williams i Martina Navratilova również były poddawane podobnej analizie w trakcie swojej kariery.

„Problem polega na tym, że oceniamy kobiety jako „kobiety” ze względu na ich kobiecość, nawet jeśli ucieleśniają męską rolę (zarówno mężczyźni, jak i kobiety mają aspekt męski i kobiecy). Dlaczego społeczeństwo nie czuje się komfortowo, gdy kobiety odgrywają męskie role?” – napisała użytkowniczka.

„Odpowiedź jest w zasadzie dość prosta: męski wzór zawodnika sportowego jest taki, jak wojownik, a wojownicy umierają. Tysiące lat historii ludzkości było ukierunkowane na mężczyzn umierających w obronie kobiet. Dla kobiety „lekkomyślne” współzawodnictwo wywraca to do góry nogami, nawet w zastępczej formie wyczynowej lekkoatletyki. Głęboko w naszej podświadomości słusznie rozpoznajemy, że kobiety nie powinny być wojowniczkami” – dodała użytkowniczka.

Martina Navratilova również podzielała to zdanie, odpowiadając na wideo ze współczuciem dla Reese.

„To normalne. Kiedy mówisz, że facet jest konkurencyjny – to plus. Kiedy mówisz, że kobieta jest konkurencyjna, mówi się to z drwiną. Byłem tam, doświadczyłem tego. A w przypadku czarnych kobiet jest jeszcze gorzej. Moje serce jest z Angelem Reese” – napisała Navratilova.

Finansowe skutki decyzji Martiny Navratilovej o ujawnieniu się jako gej

Wcześniej Martina Navratilova opowiadała o konsekwencjach publicznego ujawnienia swojej orientacji seksualnej jako lesbijki.

Pomimo swoich sprawności sportowych, napotkała trudności w promowaniu się wśród szerszej publiczności ze względu na ujawnienie w 1981 roku, że jest lesbijką, mimo że została uznana za jedną z najwybitniejszych tenisistek z największą liczbą tytułów Wielkiego Szlema w erze Open (18 singli, 31 tytułów w grze podwójnej kobiet i 10 tytułów w grze mieszanej).

W listopadzie 2023 r. podczas przemówienia w podcaście „On with Kara Swisher” czesko-amerykanka ujawniła, że ​​niechęć jej sponsorów mogła spowodować, że przegapi znaczące możliwości wsparcia, co może skutkować wielomilionowymi stratami.

„Nikt nie powiedział nie, ale nikt też nie powiedział tak. Nie potrafię powiedzieć, ile pieniędzy straciłam przez absencję, ale nie ma co do tego wątpliwości, że jest to kwota w milionach” – powiedziała Martina Navratilova.

Navratilova przyznała, że ​​otrzymała wiele rekomendacji od podmiotów zagranicznych, a także przytoczyła historię, którą podzielił się jej agent.

„Mam oferty w Japonii, ale nie w Ameryce. Nie widziałeś żadnych reklam” – powiedziała. „A mój agent powiedział wtedy: «Wiesz, kiedy jestem na spotkaniu w Madison Avenue, zawsze są reklamodawcy, rzucasz różnymi nazwiskami. Ludzie się ekscytują… kiedy rzucam twoje imię, w pokoju zapada cisza”.

„Więc nie miałam żadnych umów poza butami, rakietami i ubraniami, ale mimo że byłam numerem 1 w latach 78–79, zanim odeszłam” – dodała. „A kiedy zacząłem dominować na trasie, nadal nie miałem żadnych kontraktów w Stanach poza tym… Jakiekolwiek wsparcie było skierowane do kogoś innego w Europie”.