Zachowania antyspołeczne: badanie typowych typów

Zachowania antyspołeczne: badanie typowych typów

Zachowania antyspołeczne to działania sprzeczne z zasadami, wytycznymi i normami społecznymi. Obejmują działania, które nie biorą pod uwagę praw lub dobra innych i często ranią lub denerwują ludzi lub społeczność jako całość.

Ludzie, którzy angażują się w zachowania antyspołeczne, często mają osobowość antyspołeczną, która różni się od antyspołecznego zaburzenia osobowości (ASPD). ASPD to stan chorobowy, w którym osoba konsekwentnie nie dba o to, co jest dobre, a co złe i unika swobód i emocji innych.

Przestępcy to często osoby z antyspołecznymi zaburzeniami osobowości, ponieważ często łamią prawo. Mogą kłamać, zachowywać się agresywnie lub impulsywnie i mieć problemy z narkotykami. Większość dorosłych z antyspołecznymi zaburzeniami osobowości miała objawy zaburzeń zachowania przed ukończeniem 15 roku życia.

Dzieci z zaburzeniami zachowania często wyrastają na dorosłych z antyspołecznymi zaburzeniami osobowości.  (Zdjęcie za pośrednictwem Freepik/Freepik)
Dzieci z zaburzeniami zachowania często wyrastają na dorosłych z antyspołecznymi zaburzeniami osobowości. (Zdjęcie za pośrednictwem Freepik/Freepik)

Zrozumienie zachowań antyspołecznych

Co rozumiemy przez zachowania antyspołeczne?  Jakie są główne przyczyny zachowań antyspołecznych?  (Zdjęcie za pośrednictwem Freepik/Freepik)
Co rozumiemy przez zachowania antyspołeczne? Jakie są główne przyczyny zachowań antyspołecznych? (Zdjęcie za pośrednictwem Freepik/Freepik)

Zachowanie antyspołeczne odnosi się do różnych działań, które mogą powodować niedogodności i irytację osoby, a także zranienie i smutek. Są one często określane jako cechy socjopaty .

Działania inspirowane zachowaniami antyspołecznymi często charakteryzują się celową i dobrowolną przemocą wobec innych ludzi. Niektóre przykłady zachowań antyspołecznych obejmują:

  • Kradzieże, wandalizm i przestępczość są powszechne
  • Oszustwo i kłamstwo
  • Łamione są społeczne konwenanse i zasady
  • Nadużywanie narkotyków i alkoholu

Kilka zmiennych może przyczynić się do zachowań aspołecznych. Otoczenie jednostki, rodzina, osobowość i określone uwarunkowania genetyczne są ważnymi elementami, które mogą wpływać na rozwój zachowań antyspołecznych. Innym możliwym powodem jest antyspołeczne zaburzenie osobowości, poważna choroba psychiczna charakteryzująca się znacznym brakiem świadomości społecznej.

Jakie są 3 rodzaje zachowań antyspołecznych?

Jakie są trzy główne typy zachowań antyspołecznych?  (Zdjęcie za pośrednictwem Freepik/Freepik)
Jakie są trzy główne typy zachowań antyspołecznych? (Zdjęcie za pośrednictwem Freepik/Freepik)

Zrozumienie trzech kategorii zachowań antyspołecznych może pomóc w identyfikacji podstawowych problemów i opracowaniu odpowiednich terapii. Możemy zachęcać ludzi do angażowania się w umiejętności radzenia sobie , jednocześnie przyczyniając się do tworzenia bardziej spójnej i szanowanej społeczności poprzez promowanie konstruktywnych relacji, uczenie współczucia i oferowanie wsparcia.

Zachowania antyspołeczne mogą przybierać różne formy i dzieli się je na wiele rodzajów. Wyjaśniono tutaj trzy kategorie zachowań antyspołecznych.

1) Brutalne/agresywne zachowanie

Agresywne lub gwałtowne zachowanie ma miejsce, gdy ktoś zachowuje się w sposób, który wyrządza innym krzywdę cielesną lub słowną. Uderzenia, bójki, krzyki, groźby lub zastraszanie to przykłady. Ludzie, którzy zachowują się agresywnie, mogą być źli, sfrustrowani lub desperacko pragnący władzy nad innymi.

Tego typu zachowanie może być bolesne i denerwujące dla osób wokół nich, a czasami może prowadzić do przemocy. Bardzo ważne jest, aby nauczyć się lepszych sposobów radzenia sobie ze złością i rozwiązywania problemów bez uciekania się do przemocy.

2) Łamanie zasad

Działania, które są sprzeczne z ustalonymi normami, prawami lub zasadami społecznymi, są określane jako zachowania łamiące zasady. Przykładami takich zachowań są kradzież, wandalizm, oszustwo, kłamstwo, uzależnienie od substancji psychoaktywnych czy angażowanie się w działania niezgodne z prawem. Osoby wykazujące zachowania antyspołeczne mogą mieć osobowość uzależniającą .

Osoby, które angażują się w działania łamiące zasady, ignorują standardy i przepisy społeczne. Taka forma zachowania zakłóca porządek społeczny, niszczy zaufanie, może szkodzić jednostkom i społecznościom.

3) Zwodnicze zachowanie

Nieuczciwość, manipulacja i oszustwo są przykładami oszukańczego zachowania. Obejmuje to kłamstwo, oszustwo, oszustwo, kradzież tożsamości i manipulowanie ludźmi dla samolubnej korzyści.

Zwodnicze praktyki często wiążą się z celowym ukrywaniem lub wprowadzaniem w błąd informacji, co powoduje, że inni podejmują decyzje na podstawie niedokładnych lub niekompletnych informacji. Takie działania osłabiają zaufanie, rujnują relacje i mogą wyrządzić szkody emocjonalne i finansowe.

Co to jest antyspołeczne zaburzenie osobowości?

Jak rozpoznać osoby z tym zaburzeniem?  (Zdjęcie za pośrednictwem Freepik/Freepik)
Jak rozpoznać osoby z tym zaburzeniem? (Zdjęcie za pośrednictwem Freepik/Freepik)

Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM-5) stwierdza, że ​​antyspołeczne zaburzenie osobowości (APD) jest niebezpieczną chorobą psychiczną, która powoduje, że ludzie zachowują się w sposób raniący innych ludzi. Osoby z APD nie mają uczuć, nie mają poczucia winy, łamią prawo, zachowują się agresywnie, często nadużywają alkoholu i innych narkotyków.

Osoby z antyspołecznym zaburzeniem osobowości często próbują celowo rozzłościć lub zdenerwować innych ludzi. Mogą również próbować kontrolować innych lub traktować ich źle lub z okrutną apatią. Nie czują się źle z powodu tego, co zrobili, ani nie żałują tego.

Należy podkreślić, że okazjonalne lub odosobnione zachowania antyspołeczne niekoniecznie oznaczają aspołeczną osobowość lub stan. Uporczywe i rozpowszechnione przypadki takiego postępowania, zwłaszcza gdy wyrządzają krzywdę lub cierpienie, mogą jednak sygnalizować ukryte obawy, które wymagają leczenia i wsparcia. Chociaż radzenie sobie z zachowaniami antyspołecznymi może być trudne, można sobie z tym poradzić za pomocą terapii i odpowiedniej pomocy.

Janvi Kapur jest doradcą z tytułem magistra psychologii stosowanej ze specjalizacją w psychologii klinicznej.

Co sądzisz o tej historii? Powiedz nam w sekcji komentarzy poniżej.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *