25-letnia kobieta, która myślała, że ​​zdiagnozowano u niej tylko ZUM z rakiem czwartego stopnia

Ellie Wilcock, lat 25, miała ciężkie ZUM (infekcję dróg moczowych) dwa lata temu, ale nic o tym nie myślała. Jednak po kilku testach i USG odkryto, że ma raka w jamie brzusznej, wątrobie i jajnikach w czwartym stadium.

ZUM to infekcja, która może dotyczyć dowolnej części układu moczowego, w tym nerek, pęcherza moczowego, macicy i cewki moczowej. W większości przypadków infekcje występują na ogół w dolnych drogach moczowych, które obejmują cewkę moczową i pęcherz moczowy.

Objawy ZUM

Typowe oznaki i objawy ZUM mogą obejmować:

• pieczenie podczas oddawania moczu
• silna potrzeba oddania moczu
• oddawanie niewielkich ilości moczu
• mocz, który wygląda na różowy lub czerwony
• ból miednicy

Początkowo Wilcock odczuwała ogromny ból, ale podejrzewała, że ​​ma kolejną infekcję ZUM, ponieważ była podatna na ich zarażenie. Myślała, że ​​infekcja sama zniknie, ale kiedy tak się nie stało, skonsultowała się ze swoim lekarzem rodzinnym.

Test biopsyjny wykazał, że Wilcock miał raka czwartego stopnia

Po kilku testach stwierdzono, że nie miała żadnego ZUM, ale jej markery stanu zapalnego były bardzo wysokie. Po USG okazało się, że ma 15 cm guza w dolnej części brzucha.

Początkowo lekarze podejrzewali, że ma torbiel jajnika i zalecili natychmiastową operację. Jednak ku ich zaskoczeniu nie było też cysty. Lekarze wykonali następnie biopsję, gdy zobaczyli duży guz w żołądku, który, jak podejrzewali, był chorobą zapalną miednicy mniejszej.

Według lekarzy „wnętrzności Ellie wyglądały jak guma do żucia na dywanie”

Wyniki biopsji wykazały, że Ellie Wilcock nie miała ZUM ani torbieli, ale miała raka jelita grubego w czwartym stadium, który rozprzestrzenił się na jej wątrobę, otrzewną i jajniki.

„To była ostatnia rzecz, jakiej się spodziewałam będąc tak młodą” – Ellie Wilcock

Wilcock przeszła natychmiastową operację, ponieważ według jej lekarzy „guz częściowo blokował jej jelito grube”. Operacja się udała, ale jej rak był nadal ciężki i wymagał chemioterapii.

W oczekiwaniu na chemioterapię stan zdrowia Wilcocka pogorszył się, a jej waga znacznie spadła, ale jej żołądek powiększył się, ponieważ guz urósł do rozmiarów większych niż arbuz.

Ellie Wilcock rozpoczęła chemioterapię i poczuła się trochę lepiej. W wywiadzie powiedziała:

„Chemia właściwie uczyniła mnie silniejszym, a nie słabszym. Mogłem jeść więcej, a moje wyniki krwi poprawiały się”.

Wilcock przeszedł 15 chemioterapii w ciągu 10 miesięcy

Ponieważ guz powiększał się z dnia na dzień, lekarze byli zdeterminowani, aby go zoperować. Zwiększyli więc liczbę jej sesji chemioterapii iw ciągu dziesięciu miesięcy przeszła 15 rund chemioterapii. Na szczęście guz zmniejszył się do 10 cm.

Później została skierowana do specjalisty chirurga, który przeprowadził dziesięciogodzinną operację usunięcia jajników, guza pierwotnego, macicy, jajowodów, szyjki macicy, otrzewnej i części jelita grubego. Kilka miesięcy później przeszła ablację wątroby. Cudem jej rak zniknął i nie było żadnych śladów choroby.

Jednak Wilcock, obecnie 26-letni, nadal jest regularnie monitorowany pod kątem jakichkolwiek oznak lub objawów raka i będzie monitorowany przez następne pięć lat, aby być po bezpieczniejszej stronie. Powiedziała:

„To wszystko nauczyło mnie, że nigdy nie jest się za młodym na raka i żeby docenić życie”.

Objawy raka jelita grubego, na które należy uważać

Istnieją trzy główne objawy raka jelita grubego, określanego również jako rak jelita grubego – zmiany nawyków jelitowych, krew w stolcu i silne luźne ruchy. Chociaż objawy te są powszechne, większość ludzi ich nie doświadcza.

Co więcej, istnieje kilka innych oznak i objawów raka jelita grubego, na które ludzie muszą uważać, w tym:

• zmiana rytmu wypróżnień z bólem brzucha
• uporczywy ból brzucha
• wzdęcia
• niewyjaśniona utrata masy ciała

Ważne jest, aby pamiętać, że wyżej wymienione objawy mogą wahać się od łagodnych do ciężkich i niekoniecznie muszą powodować mdłości.

Jednak niezależnie od tego, czy objawy można opanować, czy nie, najlepiej skonsultować się z lekarzem i zasięgnąć porady lekarza. Twój lekarz przeprowadzi badanie i przeprowadzi testy w celu ustalenia przyczyny.